Chinezen: Trotse mensen met vieze gewoontes

Ni hao!

Alhoewel de 'werk'-week alweer bijna voorbij is, wil ik toch niet zonder een berichtje achter te laten op waarbenjij.nu weer terug naar huis.

Intussen hebben we weer 3 dagen op de C&R Expo gestaan van Beijing met de robotarm, en blijkbaar een goede indruk achtergelaten. Als alles goed verloopt hebben we 2 iARMen verkocht. Dat is in ieder geval een mooi begin.

De mensen zijn vaak enthousiast, maar zodra ze de prijs horen haken ze af. De standaarden hier zijn toch stukken lager. Wel grappig hoe sommige mensen staan te kijken naar het product: met hun mond open en vol verbazing. Eentje vroeg zich zelfs af of ik niet een robot was en of niet alles automatisch bewoog. Ik moet toch iets gaan doen aan m'n plastic looks :D

We hadden dit jaar een nieuwe tolk, Kitty noemde ze zichzelf. Ze sprak stukken minder goed Engels dan Emily van vorig jaar, maar toch denk ik dat het knap is dat je zo'n verschillende taal goed leert uitspreken, zonder uberhaupt ooit in het buitenland te zijn geweest. Ten slotte wordt je in zo'n land veel minder geconfronteerd met een andere taal dan het Chinees. In de pauzes ben ik met haar wezen lunchen en zo hoor je interessante weetjes over China. Geruchten die je hoort over China worden zo nu en dan toch bevestigd. Sommige Chinezen hebben gewoontes waar ik niet aan kan wennen. Luidkeels rochelen, scheten laten, uitgebreid boeren... Ongegeneerd.
Verder ben ik er achter gekomen dat die mensen trots zijn op hun land, maar niet eens weten wat ze allemaal in hun land hebben. Kitty had geen idee waar Shanghai lag, of nog erger: Beijing zelf. Daarna vroeg ik bijvoorbeeld naar een -voor mij tenminste- bekende plaats, de Terracotta Warriors. Vijf Chinezen aan stuk die geen idee wisten wat het was. Kon je het eten? "Wat vind je van Mao Zedong?" "Uh, die keizer bedoel je? Hij was vast wel goed denk ik."
Bovendien hebben zij de haat naar Japanners, zoals veel Nederlanders die hebben naar de Duitsers. Kitty was ervan overtuigd dat Japanners veel minder goed Engels konden spreken dan de mensen in China. Maar zodra je vraagt waarom ze de Japanners niet zo'n leuk volk vindt, weet ze het niet... "Gewoon."

Genoeg over de beurs. Om nog wat te kunnen zien van het land zelf, hadden we nog 2 vrije dagen ingepland. In eerste instantie was het de bedoeling om plaatsen te bezichtigen waar ik ook nog niet geweest was. Dat was vrij moeilijk, ik heb in de week van vorig jaar al veel must-see sights gezien. Dus ik besloot maar de gids uit te hangen. Er zijn nog steeds prachtige plekjes die het tweede keer zien waard zijn.

Vandaag zijn we naar het Summer Palace geweest. Het was duidelijk zondag, erg druk. Ik blijf het overigens bizar vinden dat de lokalen je aankijken alsof ze nooit een buitenlander hebben gezien. Ik zie meerdere keren op een dag iemand stiekem een foto van mij maken. Achteraf gezien is het wel logisch als je zelf in een multicultureel land woont, je kijkt niet meer zomaar op van een ander gezicht.

Het Summer Palace is een groot park met allerlei tempeltjes, het lijkt net een klein stadje van vroeger. In de tempels kun je duidelijk kleine kamertjes zien waar mensen blijkbaar vroeger hebben gewoond. Detail is toch iets Aziatisch, zelfs de kiezelsteentjes in de grond zijn gelegd in de vorm van bloemetjes. Als je goed kijkt kun je bij bijna alles zien dat ze hebben nagedacht over de vormgeving. Het terrein was groot genoeg om de hele middag te spenderen, daarna hebben we relaxtime ingepland. Ten slotte kon ik de tijd goed gebruiken om mijn huiswerk van de studie bij te houden.

Morgen gaan de naar de Chinese Muur. Net als vorig jaar ga ik dezelfde 10 kilometer wandeling doen. Die was erg mooi en goed te doen. De Chinezen geloven er in dat je pas een man bent als je de Chinese muur hebt beklommen, dus een goede activiteit voor mijn vader.

Tot over 2 dagen!

Liefs,

Lindsay