Blunderen 2.0

Waar je aan begint moet je afmaken. Onze vakantie begon al redelijk blunderend, en Kelly en ik zijn aardig aan elkaar gewaagd om van dergelijke gebeurtenissen een ritueel te maken.

Na vier dagen Sint Petersburg te hebben gezien, vertrokken we met volle overtuiging naar het vliegveld. Terwijl een medewerkster bezig was met ons in te checken, betrok haar gezicht. De tickets waren onvindbaar. Of we onze bevestiging van de boeking konden laten zien. Maar natuurlijk! Ze keek de gegevens even door, en vertelde ons dat we voor deze vlucht morgen maar moesten terugkomen. Oeps...

We hadden onze zinnen intussen al op Moskou gezet, bovendien zouden we niet weten wat we nog in Sint Petersburg wilden doen, daarom boekten we een nieuwe binnenlandse vlucht naar Moskou. De vlucht wijzigen ging helaas niet, de balie was gesloten tot 9 uur. Daar gingen we dan, 40 minuten later dan we oorspronkelijk dachten zaten we alsnog in de lucht. Gelukkig konden we de originele vlucht annuleren en krijgen we daar nog een aardig deel van terug. Wederom lesgeld...

Op aanbeveling van Alan, een van de gozers van het eerste hostel, kwamen we terecht in het hostel Chillax. Chill is wel het juiste woord. Iedere avond wordt een reden verzonnen voor een feestje en de woonkamer is aangekleed met een grote hoekbank, zitzakken, een dikke televisie, een playstation en twee computers. Ik ben er al wel achter dat wodka niet helemaal mijn drankje is wanneer ik de volgende dag opsta. Kelly daarentegen is in de ochtend even vrolijk als de avond daarvoor. Verschil moet er wezen.

De eerste avond ontstond er een enorme discussie over grootmachten met de eigenaar van het hostel. Hij zag het wel zitten om Amerika als grootmacht te tackelen door Benelux en Rusland samen te voegen. Hij was zeer te spreken over de expertise en kennis van met name de Nederlanders, en met de middelen die de Russen hadden moest dit gaan lukken. Ambitieus mannetje.

Zoals we al zeiden zouden we met Alan (Brit, woonachtig in Shanghai), Nathan (Canadees, op reis voor een jaar) en anderen van het hostel uitgaan. Zo gezegd, zo gedaan. We werden met de taxi afgezet in de buurt, en terwijl we gezellig aan het kletsen waren liepen we over straat. De tramrails hadden we wel even gemist. We beloofden al dat we trouw zouden zijn aan ons ritueel. Alsof het een dans was vielen Kelly en ik synchroon, recht voorover, vol op onze plaat. Resultaat: een dikke knie voor Kelly en een dikke hand voor mij. Blunderen is charmant, zeggen ze toch? Van die blessures hebben we nog altijd plezier. Al met al mocht dit de pret niet drukken voor de uitgaansavond. Alcohol zorgde voor een paar uurtjes voor een goede verdoving. Er speelde een live band en er werd enthousiast gedanst. Het nachtleven van Moskou is in ieder geval goedgekeurd :-)

De man met de hamer kwam helaas wel langs de dag erna. We hebben dan ook maar een rustdag ingelast. Maar geen stress, de afgelopen twee dagen waren iets effectiever :-) Een aantal metrostations zijn echt schitterend om te zien, gigantische hallen met decoraties, art deco en glas in lood. Ook het Kremlin bezoeken was meer dan de moeite waard. De typisch Russische architectuur is erg mooi, door de snoepachtige torentjes waan je je soms in een soort van Disneyland. Toch zijn we iets minder te spreken over de Byzantijnse kunst, dat wordt onderhand een beetje meer van hetzelfde.

Het blijft leuk om ongegeneerd te kunnen praten over iedereen hier. Toch hebben we gemerkt dat een klein beetje alert blijven niet verkeerd is. Op de slaapkamer zaten we te grappen over onze niet vrouwelijke kamergenote en haar ANWB kledingstijl, bleek dat deze Duitser een aantal maanden in Nederland heeft gewoond en wel wat Nederlands kon spreken. Ik geloof dat ze ons gesprek, gelukkig, heeft gemist...

Morgenavond vertrekken we met de Trans-Siberië lijn naar de stad Perm. Aangezien niemand er over spreekt, niemand er heen gaat en het niet echt een begrip is, vragen we ons sterk af wat we gaan aantreffen. We gaan het beleven.

Tot horens :)