Op sleeptouw door de locals

Hey allemaal!

Alweer snel een nieuw berichtje, maar heb ik geloof ik ook wel veel te vertellen na die twee dagen :)

Elke minuut worden we opnieuw overspoeld door nieuwe indrukken. Op iedere hoek ligt een bedelaar, de een met nog meer gebreken dan de ander. Vele baby's dragen geen (onder)broek omdat de familie niet meer kleding kan aanschaffen door de armoede. Families sturen continu hun kroost af op de toerist, in de hoop dat het zo gevoelig ligt dat ze geld in hun handjes krijgen. Overal lopen zieke honden en katten, slecht onderhouden paarden voor de wagens en de zee ligt vol met troep. Alles is heel kleurrijk, iedere vrouw ziet er stuk voor stuk prachtig uit in de traditionele kledij. Dat geeft een welkom gevoel en een warme sfeer, maar wat een ellende aan de andere zijde! Ongelofelijk, wat een land...

Intussen hebben we een nieuwe locatie, met weer ontzettend vriendelijke mensen. De locatie is een stuk goedkoper, en dat is mooi, want we wilden het lowbudget houden. Nadat we onze kamer hadden ingericht besloten we wat van de omgeving te zien, en liepen we wat stoepjes over. Wat is oversteken een hel zeg, je moet maar gewoon gaan, en hopen dat de auto's voor je stoppen. Het is een grote chaos in het verkeer. Niemand interesseert zich voor stoplichten, om andere bestuurders en om hetgeen dat over straat loopt. Gewoon gaan, en vooral voorrang nemen. Toen we tussen een klein marktje op de stoep liepen, werden we aangesproken door een Indier. Hij was erg aardig, heette ons welkom in India en vroeg of we zin hadden om een Chai. Dat is Indiase thee, met heel veel melk en nog meer suiker. Mierzoet dus. Terwijl hij ons veel vertelde over het land en de cultuur, vertelde hij ons dat het goed zou zijn om een Indiase outfit te kopen. Met name in tempels zou dit goed van pas komen, omdat ze je als toerist dan meer respecteren en bovendien minder afzetten als het gaat om entree betalen. Vervolgens nam hij ons mee naar een local market, en hebben Marieke en ik allebei een complete Indiase jurk gekocht. We gaan het zien of het werkt.... In ons hostel zeiden ze wel dat we geholpen moeten worden met aankleden, anders worden we eerder uitgelachen dan gerespecteerd :D Zo vraag ik me dan af hoeveel we ons hebben laten wijsmaken vandaag....

Intussen was er ook een vriend van Raoul bijgekomen, genaamd Sonny. Wat een stel opzichte flirts waren het zeg! We moesten ze vrij duidelijk vertellen dat we niet op zoek waren naar een echtgenoot uit het verre oosten haha. Ondanks de grote teleurstelling bleven ze erg vriendelijk en aarzelden ze niet om ons meer te laten zien van Mumbai.

Na de markt werden we vervolgens naar de kust gebracht, waar vele Indiers zaten te relaxen. Eventjes later gingen de lampen aan, dan lijkt het net alsof de boulevard een grote ketting is. Zag er super uit! De avond sloten we af in een cafe waar we de waterpijp konden roken. Echt contact met de heren was er niet meer, aangezien op de tv een wedstrijd cricket op stond (de sport van India).

We werden echt meegenomen tussen de locals, we aten bij restaurants waar alleen maar Indiers zaten. Ik kan aan het eten wel wennen, echt heerlijk! Ik heb gelukkig nog geen ervaringen met te heet voedsel, misschien dat dat mijn gedachten over het eten nog wel doet veranderen... ;)

De twee mannen vroegen ons of we het leuk vonden de volgende dag nog een aantal bezichtingen te doen met ze, dus we hebben vandaag opnieuw met ze afgesproken. Sonny was vervangen door zijn broer, die zo ongeveer het verkooppraatje van 'm overnam voor het boeken van een reis. Dat zou het reizen makkelijker maken en daarnaast zouden we alles uit India kunnen halen door daar te boeken. Ik vertrouwde het niet helemaal, ik kreeg des te meer het idee dat ze het gevoel hadden dat er bij ons wel iets uit te halen viel. Bij het hotel hebben we nagevraagd of het wel te vertrouwen was, en die hebben ons aangeraden lekker op eigen houtje te gaan. Dat klonk mij ook een stuk beter in de oren. Nadat arme Raoul een half uur op ons heeft staan wachten, nam hij de rol van tour guide tot zich op en gingen we naar een Hindoe tempel. Een aantal vrouwen begonnen net met een soort van ceremonie, te zingen naar hun God. Erg bijzonder om dat te zien.

Daarna gingen we naar een park, waar we continu werden gevraagd om op de foto te mogen. 'Tja.. voor hen zijn jullie Bollywood', zei Raoul. Het is net paparazzi, we hebben op een gegeven moment nog een foto gemaakt van iedereen die ons stond te fotograferen. Bizar gewoon! Maar laten we er van genieten en ons ego laten strelen, haha...

Een ander indrukwekkend moment was toen we een grote wasserette zagen. Tientallen bakken met water waar kleding in word gegooid, waar men vervolgens in stapt om met de voeten het te gaan wassen, en vervolgens wordt de kleding opgehangen, gedroogd, gestreken. Een enorme groep mensen die zich daar mee bezig houdt. Dat kan je je in Nederland toch niet voorstellen... En om het avontuur af te maken, zijn we maar met de local trein terug gegaan. Druk, hectisch, snel instappen, anders rijdt ie weg. Intussen hebben we Raoul en Sonny weten af te poeieren, ze hadden namelijk nog wel het idee om ons mee te krijgen in een cafe. Dat verleidelijke aanbod hebben we maar afgeslagen ;)

Morgen ontmoeten we Tessa, we gaan eerst bij haar vrijwilligerswerk kijken en overmorgen start de echte reis met ons drieen. Ben benieuwd wat ons nog allemaal te wachten staat!

Liefs,
Linds