Back to school?

Vandaag hebben we eindelijk weer een stagedag gehad, en dat werd hoog tijd na een week niets doen. Het vervelende was, dat je niet veel kunt plannen omdat je van dag tot dag leeft. De reden dat er een vraagteken achter mijn kop staat, is omdat het nog niet zeker is dat de school open blijft. De stakingen zijn nog steeds bezig, dus het is nog steeds niet 100% veilig voor leerlingen en leerkrachten.

Een van de jongensscholen is afgelopen donderdag weer open gegaan, als een van de weinigen in de buurt Morningside. Dezelfde dag werden zij geintimideerd door de mensen die staken, waardoor alle kinderen weer naar huis werden gestuurd en de school met gevolg weer gesloten werd. We hopen allemaal dat alles snel afgesloten wordt, de situatie is nog steeds hetzelfde. De regering weigert salarisverhoging te geven. Hopelijk komen ze tot een overeenkomst in een van deze dagen! Toch hebben we ons best vermaakt, we zijn onder andere een keer wezen bowlen (en wat heb ik de meiden tot 2 keer toe flink ingemaakt :D) en wezen shoppen. Op een van de dagen hebben we van verveling een oersaaie puzzel gemaakt. Bezigheidstherapie...

Het duiken gaat steeds beter, vrijdag hebben we met z'n allen onze theorietoets gehaald en zaterdag hebben we onze laatste divingskills afgerond tijdens onze eerste duik in de zee. Dat betekent dat we aanstaande zaterdag lekker kunnen gaan duiken zonder ons zorgen te hoeven maken over oefeningen, dus gewoon genieten van het onderwaterleven! Ons brevet is binnen!
Durban heeft niet zo'n geweldig zeeleven, maar onze volgende duik moet geweldig worden. 's Avonds zijn we weer met Melissa (duikinstructrice) en haar vriendin Marina wezen stappen, was een gezellige avond! Zodra je meer nieuwe mensen leert kennen wordt de reis in het geheel een stuk interessanter.

Gisteren hebben we de hele dag langs de weg gestaan, want het was de dag van 'the Comrades Marathon'. Het is een marathon van zo'n 90 kilometer, die van Pietermaritzburg tot Durban loopt. De route loopt vlak langs ons huis op. Je ziet op het eind steeds meer mensen lijden, ze willen het einde koste wat kost halen. Sommigen waren verkleed om op te vallen, je moet wat doen om op televisie te komen... Was gaaf om te zien! We hebben urenlang aan de weg gestaan om de mensen aan te moedigen. Ik ga denk ik eerst maar voor de 15 kilometer bij de 7-heuvelen run in Nijmegen :D

Over een week komen de ouders van Marieke al, onze doorreis komt steeds dichterbij! We hebben er beiden veel zin in, gelukkig zijn de reisschema's ook eindelijk voor elkaar. Zo kunnen we allemaal zonder zorgen aan de reis beginnen.

Nog spannende verhalen uit Nederland? Over stakingen of iets dergelijks? ;)

Ciaociao! Xx