The Sharks, de trots van Durban

Afgelopen weekend was er een belangrijke rugbywedstrijd in het rugbystadion van Durban. De Sharks moesten tegen de Bulls (De Sharks is het team van Durban, de Bulls is het team van Johannesburg). Omdat we het sfeertje van de rugby wel eens wilden proeven, zijn we naar een cafe gegaan in het Pavilion waar ze de uitzending op een groot scherm hadden. Net zoals het EK en WK dus. Op de markt hadden we allemaal een Sharks petje gekocht en gingen we in het zwart-wit verkleed. Das natuurlijk in Nederland heel normaal, sterker nog, je staat bijna voor gek als je je niet verkleed. Komen wij daar aan, helemaal enthousiast... Zit bijna iedereen in z'n gewone kleding. En keken ze ons allemaal aan of we gek waren geworden. Achja, verschil moet er wezen ;)

Gelukkig konden we naast een stel zitten dat zat te eten, anders hadden we de hele wedstrijd moeten staan. Er hing een vergelijkbare sfeer als met het voetbal, maar iets minder uitbundig. Wel erg leuk om te zien. Ook is het geen probleem als er supporters van beide teams gemixt zitten. Wat dat betreft gaat het allemaal een stuk sportiever.
Maar wat een lompe sport zeg, dat rugby! Wat je grotendeels op de tv ziet is dat iedereen op elkaar ligt. Als die kerels nog niet onder de blauwe plekken zitten weet ik het ook niet meer. Natuurlijk weten wij de regels niet van rugby, dus als iedereen aan het juichen was deden wij maar mee. Gewoon doen alsof je er alles vanaf weet :D
De wedstrijd was superspannend, de Sharks hebben een heel lange tijd voor gestaan met ongeveer 5 punten. In de blessuretijd maakten de Bulls punten. Ze flikten het om net 1 punt voor te staan en daarmee op het laatste moment te winnen. Wat baalden die Sharks supporters...

Gisteren heeft mijn klas Cake Sale gehad. Iedere week wordt er door een andere klas een Cake Sale georganiseerd. Superslecht gewoon, want veel te veel kinderen zijn te dik. En hoe zou dat nou komen...
's Morgens brengen de kinderen allemaal een taart/cake of iets anders lekkers mee van huis. In de pauzes wordt dit verkocht, ook armbandjes en andere dingen worden verkocht en de kinderen kunnen spelletjes spelen. De winst is voor de school. Op deze dag mogen de kinderen trouwens in hun eigen kleding (of in kostuums van het thema, cats) naar school komen. Zo zie je de kinderen eens in hun eigen stijl.
Wij hebben een bedrag van R2222,- opgehaald, dat gelijk staat aan ongeveer 230 euro. Ik was aan het eind helemaal gesloopt, wat een energie kost het om dit alles te organiseren en die kinderen bezig te houden.

Doordat er nu eindelijk wat meer gepland is en duidelijk geworden met uitstapjes en reizen (vooral de week naar Lesotho) konden we onze duikcursus ook regelen. Gisteren hebben we onze eerste theorieles gehad. We hadden 2 dagen om 123 bladzijden voor te bereiden. Wel zwaar, vooral omdat in het Engels lezen ook meer moeite kost dan anders. Ik was dan ook blij dat we na 2,5 uur naar huis konden, helemaal volgestampt met theorie. Zaterdag over een week krijgen we onze eerste echte duik in het zwembad. Ben benieuwd!

Er staat ons een fantastische week te wachten, want vanmiddag gaan we een weekend naar de Drakensbergen en maandag vertrekken we een week naar Lesotho. In de Drakensbergen gaan we onder andere quad rijden en paardrijden. Lijkt me echt gaaf!
Voor Lesotho hebben we een auto gehuurd (een chico :D), dus we kunnen eindelijk eens een reisje onafhankelijk en op eigen gelegenheid maken. Wat lijkt me dat heerlijk. Vrijheid, blijheid. Jammer genoeg kunnen Marieke en Lotte niet rijden omdat zij geen rijbewijs hebben meegenomen. Dus ik ben samen met Andrea de chauffeur voor die week. Vanwege de Engelse kolonie rijden ze hier ook links. Dat zal even wennen zijn!

Naast de foto's van het verhaal hierboven heb ik ook nog foto's geplaatst mijn brooddeeg les, van de Hindoe tempel die we bezocht hebben met de mentor van Marieke en de Indische markt waar we souvernirs gekocht hebben.

Hebben jullie intussen mijn kaartjes ontvangen? Heb nog niet alles gestuurd, maar er is al een hoop op de bus gedaan.

Hoop weer eens wat van jullie te horen!
Dikke kus en veel liefs,
Linds